# 19 Conor Oberst – Salutations (Nonesuch Records)

Eerst hadden we de kale uitgeklede, min of meer solo uitvoeringen, hier hebben we de bandversies. Eerst hadden we Ruminations, nu Salutations. Vorig jaar haalde Conor Oberst nipt onze top 31 met Ruminations, nu doet hij dat ruimschoots met Salutations. Wat best gek is eigenlijk want in eerste instantie vielen de bandversies ons wat tegen in vergelijking met de versies van dezelfde nummers op Ruminations. Maar potdorie, wat zijn toch ook deze uitvoeringen, samen met o.a. The Felice Brothers, op Salutations prachtig. Wellicht iets gewoner en minder intens dan de solo versies, inmiddels bestempeld tot demo’s, maar nu ontdaan van de bij vlagen bijna pijnlijke persoonlijke aanpak – Oberst maakte Ruminations in en over een bijzonder moeilijke periode in zijn leven – blijkt hoe mooi al die nummers zijn ook als ze ontdaan zijn van het allerpersoonlijkste. Het maakt het geheel net iets gemakkelijker te behapstukken voor de luisteraar. Maar nogmaals, wat zijn veel van deze nummers prachtig. Neem een nummer als Gossamer Thin. Zo mooi heeft Neil Young ze al tijden niet meer gemaakt, om maar eens een muzikaal referentiepunt te noemen. Of neem het nummer hieronder, Tachycardia, zo mogelijk nog meer Neil Young.
We begonnen Oberst na Bright Eyes een beetje uit het oog te verliezen maar man, wat is hij toch weer op dreef de laatste jaren. Eerst al die geweldige rauwe ‘garage’ plaat met Desaparecidos en nu dus twee enorm geslaagde platen onder zijn eigen naam.

Beluister Salutations op Spotify.

Explore posts in the same categories: Uncategorized

Tags: 2017 jaarlijst, Conor Oberst, Salutations

You can comment below, or link to this permanent URL from your own site.