Ah, Matthew Melton. Wat een mannetje is dat. Em Warm Soda, wat een powerpop band was dat. Dit, de vierde en laatste en veruit beste Warm Soda plaat, is een soort culminatie van alles waar Melton zijn powerpop uitingen goed in waren. Nummers zo verschrikkelijk catchy dat ze nagenoeg allemaal wel op single hadden gekund. ‘It’s easily the group’s best album, with almost every song sounding like a lost gem from the golden era of power pop’ (All Music Guide). Vervuld van een soort nostalgie naar ‘vroeger’, ‘jong zijn’, ‘verliefd zijn’. Dat soort dingen. Zoals Melton in het eerste nummer zingt, ‘young in your heart’, probeer het altijd of in elk geval zo lang mogelijk te blijven. Of zing met het titelnummer ‘I don’t wanna grow up’. Alle liedjes gaan ook over ‘de liefde’. Het heeft misschien iets meelijwekkends maar aan de andere kant, als het zo goed wordt verwoord en muzikaal wordt vormgegeven als hier, what the hell can probably be wrong with that? Alles ook lekker geproduceerd op een manier die All Music omschrijft als ‘straddlng the line between lo-fi and AM radio-readiness perfectly.’ Met een lekker, beetje gruizig laagje middengolfradio stof op de sound. En het intro van een nummer als Don’t Stop Now had ook het intro van een jaren ’70 Raspberries hit kunnen zijn. Maar zoals we al vermeldden hierboven, wat ons betreft had bijna elk nummer op deze plaat een hit kunnen zijn. Kortste nummer 2.01, langste nummer 2.47. In ons universum was ook elk nummer een hit in 2017. En is deze lp een klassieker in de dop.
(het ‘clipje’ hieronder is niet eens het beste nummer maar wel het enige nummer te vinden op YT)
Beluister I Don’t Want To Grow Up op Spotify.
Matthew Melton is op zijn soloplaten meest in het lo-fi garagerock / psychpop genre bezig, met zijn band Warm Soda is het pure powerpop. Warm Soda oogt een beetje als een samengeraapt zootje, en dat is het ook: sinds Melton zich in Austin, Texas gevestigd heeft leent hij zijn bandleden van lokale bands, waaronder de lang niet misselijke metalband Sweat Lodge. Warm Soda klopte met hun debuut al eens aan de deur van onze Top 31, en met hun derde snellen ze dus de Top 10 binnen. Niet dat het recept veranderd is: 12 tracks ruim binnen het half uur, supersimpele popsongs zonder toeters en bellen, maar allemaal met verslavende hooks en pittig gitaarwerk. Zo gespeeld en opgenomen dat het live precies zo uitgevoerd kan worden, wat ze dus ook dit jaar weer tot groot genoegen deden in de lokale rockhal. Een plaat die zo klinkt als de hoes belooft: een lekkere burger met friet en ketchup en een beker zoete frisdrank ernaast. Geen wonder dat Burger Records de plaat op cassette wilde uitbrengen. En o ja, de Afterpartees zijn fan.
elpee-groningen 